Jan Meefout
(Amsterdam, 1915 - 1993)
De Amsterdamse beeldhouwer Meefout was opgeleid als meubelmaker. Na zijn opleiding aan de meubelvakschool, waar hij Paul Grégoire leerde kennen, volgde hij in 1935 de avondcursus van de Kunstnijverheidsschool. Daar kreeg hij les van Frits van Hall, die hem aanraadde naar de dagopleiding te gaan, waar Jaap Kaas zijn docent werd. Na een cursus tekenen bij de beeldhouwer Jan Haverkamp aan de Nieuwe Kunstschool in 1939-1940 begon Meefout in 1941 aan een opleiding aan de Rijksakademie in Amsterdam, bij Jan Bronner. Medestudenten daar waren onder meer Cor Hund, Carel Kneulman, Arie Teeuwisse en Irmgard Stahl, zijn latere vrouw.
Als beeldhouwer werd Meefout vooral geïnspireerd door twee onderwerpen: vrouwen en Egyptische kunst. Hij was een echte expressionist die bij voorkeur zijn beelden direct in steen of in hout hakte: ‘en taille directe’. Vanaf 1980 werkte hij ook in marmer; een mooi voorbeeld hiervan is het beeld Venus in Museum Beelden aan Zee. Misschien vanuit zijn achtergrond als meubelmaker werkte hij het liefst in hout en steen. Hij werkte nooit met modellen of voorstudies, maar liet zich leiden door de vorm van het materiaal waarmee hij werkte. Zijn vrouwenfiguren met ronde, mollige vormen werden ook geliefd voor de openbare ruimte. Meefout heeft niet alleen verschillende opdrachten voor Amsterdam uitgevoerd, maar ook voor Utrecht, Roosendaal en Almere. Hoewel zijn beelden soms licht naar abstractie neigen, heeft hij de figuratie nooit verlaten. De beeldhouwer stond erom bekend dat hij zijn beelden niet graag verkocht.
Meefout heeft zelf over beeldhouwkunst opgemerkt: “Een beeld moet begeerte opwekken, zodat je er verliefd op wordt, het wilt aanraken en zoenen. Als ik verliefd word op een beeld, dan is het goed”.
Portret van Irmgard (1949)
Franse kalksteen (euville), 36 x 22 x 28 cm
Op de Rijksakademie ontmoette Meefout zijn latere vrouw Irmgard Stahl, die voor de oorlog vanuit Berlijn naar Nederland was gekomen. Zij maakte direct indruk op hem en ze werden verliefd en brachten veel tijd samen door. Na de oorlog trouwden ze in 1946 en kregen drie kinderen.
In opdracht van de Academie van Bouwkunst in Amsterdam maakte Meefout dit portret van zijn vrouw, ‘Het Irmpje’, zoals hij haar liefkozend noemde.
De superioriteit en kracht van zijn vrouw en muze Irmgard heeft Meefout verwerkt in dit portret. Haast stoïcijns kijkt ze de toeschouwer aan. Irmgard is net zo onsterfelijk gemaakt als de Egyptische godin Isis, met overeenkomstige statische gelaatstrekken in geometrische vormen.
