Oswald Wenckebach
(Heerlen, 1895 – Noordwijkerhout, 1962)
Wenckebach woonde in zijn jeugd in Groningen, waar Wenckebach tekencursussen volgde aan Academie Minerva (1905-1910). Toen zijn resultaten op de HBS tegenvielen, mocht hij verder in de kunstrichting. Daarom ging hij in Santpoort inwonen bij zijn oom, de schilder-tekenaar L.W.R. (‘Willem’) Wenckebach, die hem tekenles gaf. In Haarlem bezocht hij de Kunstnijverheidsschool (1912-1914), waar hij les kreeg van F.Th. Grabijn en zijn oom. Mari Andriessen was een van zijn klasgenoten. In 1914 ging hij terug naar zijn ouders, die inmiddels in Wenen woonden. Daar bezocht hij de Akademie der bildenden Künste, waar hij lessen in grafische technieken volgde (1914-1918). Na zijn studie vestigde Wenckebach zich in Noordwijk aan Zee en trouwde in 1919 met de textielkunstenares Louise Petronella Lau (1893-1967). Zij verhuisden het jaar erna naar Groet, waar John Rädecker woonde. Op zijn advies legde Wenckebach zich helemaal toe op beeldhouwen en vernietigde in 1922 al zijn schilderijen. Wel bleef hij actief als graficus. In 1925 verhuisde het gezin naar Noordwijkerhout. Tijdens een reis die Wenckebach in 1933 met zijn ouders naar Griekenland maakte, kwam hij onder de indruk van de klassieke kunst.
In 1935 volgde hij Arend Odé op als buitengewoon hoogleraar aan de Technische Hogeschool in Delft voor de vakken boetseren en beeldhouwen, die onderdeel waren van de studie bouwkunde.
Wenckebach ontwierp enkele oorlogsmonumenten, onder meer Sint Joris en de draak in Groningen. Zijn stijl is vrij klassiek, maar in de loop van de jaren vijftig ontwikkelde hij steeds meer een eigen stijl. Twee beelden uit 1956 staan in Meppel: De Tegenslag (in de volksmond De gesjeesde student) op het Kerkplein en In Afwachting bij het bejaardentehuis aan de Prinses Irenelaan.
Wenkebach maakte een groot aantal portretten, niet alleen in drie dimensies, maar ook op penningen. In totaal ontwierp hij ruim dertig penningen, waaronder een serie verzetspenningen. In 1945 kreeg hij opdracht om een munt met de beeltenis van koningin Wilhelmina te ontwerpen. Na haar aftreden in 1948 maakte hij ook een versie met het portret van koningin Juliana.
Jeugd (1925-1926)
Kalkzandsteen, 111 x 54 x 57 cm
Het beeld Jeugd stond aanvankelijk op een fraaie plek in het centrum van de badplaats Noordwijk aan Zee. Het klassieke beeld van een naakte man vond echter geen genade in de ogen van de overwegend gelovige bevolking en viel ten prooi aan vernielingen. Eerst moest zijn stenen piemel eraan geloven, daarna het puntje van zijn neus en vervolgens zijn linkerhand. De vernielingen brachten de kunstenaar ertoe het stenen beeld, wat in tegenstelling tot een bronzen beeld niet opnieuw te maken is, te verplaatsen naar de tuin van zijn huis met atelier in Noordwijkerhout. Het beeld is later met het huis mee verkocht en na enige omzwervingen uiteindelijk via de familie Van Loon in langdurig bruikleen gegeven
