Auke Hettema
(Leeuwarden, 1927 – Amsterdam, 2004)
Hettema tekende als kind al graag en ontwikkelde een grote belangstelling voor beeldhouwkunst. Hij begon met beeldhouwen als ‘hulpje’ in de ateliers van beeldhouwers als Bertus Sondaar, Mari Andriessen en Han Wezelaar. Vanaf 1947 studeerde hij, gelijktijdig met zijn tweelingbroer Renze, beeldhouwkunst aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam, waar hij onder meer les kreeg van Piet Esser.
In 1951 won hij de Prix de Rome en kon daardoor een jaar in Rome verblijven. Verder maakte hij studiereizen naar Frankrijk, Zuid-Italië en Griekenland. In Amsterdam had hij op het Prinseneiland een atelier in een oud pakhuis, waar ook Jan Meefout zat.
De beelden van Hettema hebben een bedachtzaam, ingehouden maar tegelijk levendig karakter. Ze kenmerken zich door het gladde en zeer doorwerkte modelé, waarin de invloed van Sondaar te herkennen is. De ruimtelijke werking verwijst naar de lessen van Esser. Daarnaast is ook zeker de invloed van de moderne Italianen, onder wie met name Giacomo Manzù, in zijn werk terug te zien.
Aan het begin van zijn carrière heeft Hettema een aantal oorlogs- en verzetsmonumenten ontworpen, waaronder dat in de Prinsentuin in zijn geboortestad. Later maakte hij standbeelden van Hugo de Groot in Rotterdam en Willem van Oranje in Delft. Dat hij ook maatschappelijk betrokken was, blijkt wel uit zijn beeld Dwaze Moeder in Amsterdam.
In Hoogeveen staat het beeld De veenarbeider (1975) van zijn hand. Verder heeft hij religieuze beelden gemaakt en was hij een begenadigd portrettist.
Elfstedenrijder (1966)
Brons, 88 x 37 x 56 cm
Net als zijn leermeester Piet Esser heeft Hettema een beeld van een schaatsenrijder gemaakt. Het contrast tussen beide beelden is groot. Het beeld van Esser straalt kracht en snelheid uit, terwijl Hettema’s beeld bijna statisch lijkt. Maar Hettema beeldde dan ook niet zomaar een schaatsenrijder uit, zijn schaatser is een ‘Elfstedentocht rijder’, die het niet zozeer van zijn kracht en snelheid moet hebben, als wel van zijn onverstoorbaarheid en doorzettingsvermogen. Dit beeld is een voorstudie voor de grote versie die in Leeuwarden staat. Reinier Paping, de winnaar van de Elfstedentocht uit 1963, zou model hebben gestaan.
